Category: Rants

Digitaal

Ik lees de Knack niet van naaldje tot draadje, enkel hetgeen me interesseert. Van twee rubrieken ben ik wel fan, het wekelijkste sportinterview – dat net wat verder gaat dan het gemiddelde "Ben je blij met je overwinning?" "Ja." – en Bladspiegel van de onvolprezen Koen Meulenaere. Een wekelijks weerkerend item is de kolder die de nieuwsuitzendingen van de VRT verworden zijn. In het begin had ik er al eens iets over gezegd en blijkbaar is het een klein anderhalf jaar later nog altijd van dattum.

Nu moet je weten, ik heb enige ervaring met de switch van analoog naar volledig digitaal. ES was analoog toen ik aankwam, maar was toen al in volle transitieperiode. De switch gebeurde van de ene dag op de andere op de eerste dag van Roland Garros.

Hoe werkte het?

de feed komt binnen
de monteur importeert de feed in Avid
de journalist maakt samen met de monteur een verslag/reportage/samenvatting/…
de monteur mixdownt het hele item
de monteur stuurt het item naar de server
de assistenten ontvangen het item, kijken het na op geluid, synchronisatie en illustraties
keuren het af of goed
sturen het door naar de regie begeleid van de nodige instructies (logo, formaat, …)
en daar gooien ze het op antenne

In de 3,5 maand dat ik er gewerkt heb, is er welgeteld één keer iets misgelopen. En dat was dan op het einde tijdens de Olympische Spelen, waar de fout nog eerder ginder lag dan bij ons. Mijn beste verklaring is dat er op de Reyerslaan iets misloopt in stap 6, 7 en/of 8, wat nu niet zo moeilijk recht te zetten is … op voorwaarde dat ze die niet gewoon overslaan natuurlijk.

Met alle respect, maar als ES zo’n transitie vlekkeloos – op het scherm toch, daarachter is iets anders – kan laten verlopen, met toch echt wel een pak minder middelen dan onze publieke omroep, waarom lukt de VRT het dan niet meer dan een jaar na de introductie?

We kregen er een paar dagen geleden nog eens een geweldig voorbeeld van. Martine is not amused.

Verandering

Ik mag hieronder dan wel zeggen dat er niets veranderd is in mijn afwezigheid, maar dat is niet waar. Zo ben ik bijvoorbeeld geen fan van het nieuwe VTM-nieuws en het nieuwe Ter Zake heeft me toch ook nog niet helemaal overtuigd. Te veel talkshow, te weinig nieuws.

Op een lichtjes ander vlak, de Turnhoutsebaan is ook veranderd …Â de putten zijn nog dieper geworden en de lichten nog wat slechter afgesteld. En ze gaan de punaises op het Astridplein wegdoen. Geweldig. Nog meer voetgangers overhoop rijden.

A good old rut

Trouwens, nog iets dat niet veranderd is. Ik zet mijn tv zo rond een uur of zes op VT4 en wat zie ik? 8 Simple Rules for Dating, comme toujours. Daarna volgen Grounded for Life (repeat tienendertig), The Simpsons (repeat twaalfendertig), According to Jim (nieuwe aflevering, denk ik) en Friends (repeat elfendertig). Ah, en blijkbaar is er ook serie nummer 562 van de The Block. In Hoegaarden of all places. Enkel Punk’D is nieuw in hun avondline-up denk ik en ze hebben blijkbaar ook weer midnightcomedy: It’s All Relative, nog nooit van gehoord, any good?

Op Kanaal Twee is het trouwens van hetzelfde laken een pak. Nog steeds Futurama, Dawson’s Creek (al was dat vroeger op VT4 zeker?), Home and Away, That 70’s Show en Dharma & Greg.

Toch fijn om te zien hoe innoverend onze Vlaamse zenders zijn, een mens is een jaar weg en hij kan zo weer in zijn oude, vertrouwde routine stappen. Geweldig!

Klantvriendelijkheid

Nog een tip: mocht je ooit in Frankrijk komen wonen en een Frans rekeningnummer moeten openen, ga niet – ik herhaal NIET – naar de Société Générale.

Voor elke overschrijving die je doet, betaal je 3,05 euro. Of het nu 50 euro is of 550 euro, elke keer 3,05 euro kosten. Ik hoopte dat het via internetbanking gratis zou zijn, dus wou ik dat proberen nadat ik de eerste keer mijn huur had betaald.

Ze hadden bij het openen van de rekening gezegd dat je gratis internetbanking kreeg, maar ik had mijn code nog altijd niet aangekregen. Opnieuw aangevraagd natuurlijk, maar ondertussen had ik al twee keer mijn huur moeten betalen. Nu heb ik ze eindelijk, wil ik mijn huur betalen en … tsja, onmogelijk.

Om een rekeningnummer van een begunstigde in te geven moet je eerst een sms’je sturen (20 cent) naar de SG en dan krijg je een code terug om een sessie te openen. Nu, dan moet je telefoonnummer natuurlijk wel geregistreerd zijn … en dat was het mijne uiteraard niet. Eerst een sms’je sturen om je telefoonnummer te registreren (weer 20 cent), en nog een tweede keer (nog eens 20 cent) omdat ik een errorbericht kreeg.

Jeej, telefoon dan toch geregistreerd. Ik ga terug naar ‘begunstigde toevoegen’ – me daarbij bedenkend dat ik nog geen sessiecode heb gekregen – klik op toevoegen en krijg dan het volgende te lezen:

Votre numéro de téléphone a bien été enrégistré le 21/07/2008.

Pour des raisons de sécurité, un délai est nécessaire à l’activation de service.
A compter du 26/07/2008, vous pourrez utiliser le service d’ajout de compte.

DA IS DUS TE LAAT HE MANNEKES, IK MOET MIJNEN HUUR VANDAAG BETALEN!

Ik zal dus morgen wel weer naar de bank tenen om het via een goed, oud overschrijvingsformulier te betalen. Met 3,05 euri kosten natuurlijk …

Jeremy Paxman

Een tijdje geleden is hij al eens aan bod gekomen, en deze keer krijgt hij zelfs een hele post. Ik blijf het een schitterende kerel vinden, die altijd over alles alles weet – of toch op z’n minst die indruk wekt – en een gevoel voor humor heeft naar mijn smaak.

Zijn highlight reel:

En als afsluiter nog twee Paxmannetjes die nog maar eens testen hoe bijtend cynisch hij kan zijn.

deredactie.be

Laat ik beginnen met te zeggen, ik was al geen fan van de vorige versie. Toen ik de eerste uitgelekte screenshots had gezien een paar dagen geleden, vreesde ik er al voor. And it’s even worse. Ik vraag me ook meteen af wat er mis was met de url "vrtnieuws.net", "deredactie.be" doet me nu niet meteen aan een nieuwswebsite denken. Of ligt dat aan mij?

Pas op, er zijn zeker goeie dingen aan en het is technologisch best geavanceerd, maar in de lay-out hebben ze toch een aantal dingen serieus over het hoofd gezien. Bijvoorbeeld mensen met een laptopscherm – zoals ondergetekende – zien tsja, geen nieuws. Wel de koppen van wat nieuwsmensen, een fancy beeldstrip en nog net een hoofdpunt en de laatste vier binnengelopen berichtjes. Het is gewoon té gefocust op beeld, het lijkt wel een veredelde YouTube. Als ik naar een nieuwswebsite ga, wil ik NIEUWS zien, en dan bij voorkeur het belangrijkste eerst. Daarna mogen ze afkomen met allerlei speelgoed en fancy schmanzy stuff.

Waarom zien we trouwens het menu rechts en de telex links, in plaats van het ouwe getrouwe links voor menu en rechts voor andere dingen? Dat is toch maar veranderen om te veranderen he.

En dan de ‘look’. Paars, gifgroen en iets oranje-achtig als steunkleuren, wie is op die combinatie gekomen? Een donkerpaarse achtergrond voor de intro met witte letters en dan iets lichtpaars met zwarte letters – en dus onvoldoende contrast – voor de rest van het bericht? Kan beter, denk ik dan. Nu, dat is hoe hij er momenteel uitziet. Ik heb geruchten opgevangen dat hij de hele dag van kleur gaat veranderen, tesamen met de kleuren van de journaals. Dat zou dus willen zeggen dat we een hoofdzakelijk groene, gele, rode, felblauwe en uiteraard paarse site zouden moeten krijgen. Al lijkt het me logischer dat ze het enkel bij een groene en paarse gaan houden en dus de hoofd- en belangrijkste bijkleur gewoon omwisselen. Maar dat zullen we morgen zien.

Ondertussen zal ik de onlineversie van teletekst wel blijven gebruiken voor mijn dagelijkse VRT-nieuwsinjectie. Samen met De Standaard, Het Nieuwsblad, de Gazet van Antwerpen, BBC (how I love the BBC-site, duidelijk, overzichtelijk en zo handig in gebruik) en andere sites natuurlijk. Ik ben trouwens benieuwd wat ze met de Sporza-website van plan zijn, want die zit nog in zijn oude kleedje.

Zo tussen haakjes, wat is dat plots met die idolisering van de nieuwsankers? Martine Tanghe krijgt samen met Kobe Ilsen (wie?) een eigen discussieprogramma met de catchy naam "Volt", Rudi Vranckx mag zich in "Vranckx" nog meer uitleven met zijn stokpaardje en Phara De Aguirre gaat samen met Lieven Van Gils de late night talkshow "Phara" – het is duidelijk wie daar de broek draagt – presenteren. Sinds wanneer hebben we in Vlaanderen zo’n koppencultuur? Duidelijk overgewaaid van de andere kant van de grote oceaan, als u het mij vraagt. Bij onze noorderburen is die vervelende trend al een tijdje bezig.

Buiten de koppen bovenaan, heb je onderaan ook nog een mugshot van nieuwsdienstgerelateerde mensen, met naam en functie. I mean, honestly, wat is het nut – om nog maar te zwijgen over de toegevoegde waarde – van pakweg een researcher van Karrewiet of een informatiesecretaresse (qué?) radio daar te zetten? Tof, ik weet nu hoe Daniël Ceyfs – de naam die ik al jaren als eindredacteur zie verschijnen bij Het Journaal – eruit ziet. Nu kan ik met een gerust hart sterven. Volgens mij zitten ze trouwens (voorlopig?) in bestandjes van vier. Daarstraks verschenen enkel Daniël, Greet Mutton, Steven Verdeyen en Goedele Wachters, nu wisselen Claudia Claes, Rita De Bouw, Bjorn Soenens en Sarah Janssens elkaar af. Wie ziet u momenteel langskomen na een rondje F5’en?

update om 14u30: OMG, they went there. Momenteel ziet ie rood met felblauw als bijkleur. Mijn volgende logische redenering is dan dat er geen gele bestaat en ze het dus houden bij een paarse met gifgroen en een rode met felblauw, waarbij eventueel de kleuren nog kunnen omgedraaid worden.
Ondertussen is het trouwens de beurt aan Ronny Van Gastel, Lutgard Loonis, Thomas Van Praet en Michaël Van Mechelen.

Openbaar ‘vervoer’

Yup, daar is hij weer met gezaag over het publiek transport. Twee korte verhaaltjes deze keer, nu ja, dat is toch de bedoeling. Het is best mogelijk dat ik op het einde van deze post merk dat hij weer veel langer is uitgevallen dan gepland.

Story 1, we schrijven afgelopen maandag. De metro komt net aan als ik beneden op het perron arriveer, dus so far, so good. Hij rijdt vlotjes verder en vertrekt ook in volle galop vanuit Oporto, en dan komen we aan in station Carpetana … waar we niet meer weggeraken. De deuren gaan toe en een minuut of drie gebeurt er niets. Dan klinkt er een krakerig stemmetje door de luidsprekers om te vragen op de knopjes van de deuren te duwen zodat die weer open en toe gaan, want "er is blijkbaar iets mis met het sluitsysteem van de deuren". U raadde het al, er gebeurt nog steeds niets. Dat proces herhalen we een keer of drie en dan vertelt kraakstem "gelieve uit te stappen en te wachten op de volgende metro". Dat hij als iedereen is uitgestapt ineens wel kan vertrekken, daar zal ik me maar geen vragen bij stellen zeker?

Natuurlijk is het zo rond 8u30 spitsuur op de metro en onze trein zat al vrij vol. Omdat we daar een tijdje gestaan hebben, is de volgende die komt natuurlijk ook helemaal volgelopen en de mathematici onder ons weten dat ‘één volle trein + één volle trein = één overvolle trein". Dat sardientjes meer bewegingsruimte hebben in hun blikje is een understatement. Zelfs niet iedereen die op het perron stond te wachten geraakte nog op de trein en bij de volgende haltes was het credo "twee eraf, twee erop" – of een ander willekeurig getal uiteraard – wat sommige wanhopige treinreizigers ook probeerden.

Story 2, deze morgen. Ik was een kleine tien minuten later dan gewoonlijk en ik heb wel een heel slechte dag uitgekozen voor die vertraging. Die tien minuten zouden zich uiteindelijk vertalen in zo’n 50 minuten. Deze keer had ik het geluk om de metro net te zien vertrekken toen ik op het perron arriveerde, maar ja, zo’n ramp is dat niet omdat er toch om de vijf minuten een nieuwe komt … in theorie. Het viel me al snel op dat er geen ETA stond aangegeven voor de volgende en vermits dat allemaal – uiteraard – automatisch gebeurt, vond ik dat geen goed teken. Dat voorgevoel bleek na ruim zeven minuten ook bewaarheid. "Er is momenteel een technisch probleem op lijn 6 waardoor er geen treinen kunnen rijden tussen Sainz de Baranda en Pacífico. We verwachten dat deze problemen meer dan 30 minuten zullen duren." Ik ken Spanje zo’n beetje ondertussen, dus ‘meer dan 30 minuten’ kan evengoed willen zeggen ‘een uur of drie’.

Terwijl de Spanjaarden gewoon bleven staan, koos bibi eieren voor zijn geld, wandelde naar station Oporto, pakte daar lijn 5 naar Casa de Campo en vandaar lijn 10 naar Quatro Vientos, waar mijn teergeliefde bus 518 ook een halte heeft. Dat klinkt heel snel, maar het duurt wel ongeveer een half uur. En om het helemaal af te maken: als je bovenkomt in Quatro Vientos, moet je nog zo’n 200 meter naar de bushalte wandelen. Je moet het Orakel van Delphi niet zijn om te voorspellen wat er op die afstand gebeurde … inderdaad een 518 die op volle snelheid kwam voorbijgenderd.

Om deze prachtige dag af te sluiten, heb ik op de terugweg nog tien minuten stilgestaan in Alto de Extremadura wegens "een reiziger die problemen had met de politie in station Lucero". Alle redenen zijn goed zeker?

Tu quoque

Zelfs op KanaalTwee begint het al! En dan nog gewoon tijdens de dag, niet ‘s nachts! Eerst werd mijn geliefde That 70’s Show door een fel bluescreen onderbroken en de volgende minuut sierde onderstaand beeld mijn scherm.

Kanaal Twee 2 - Even geduld

Als je dus een rustig avondje voor de buis wil doorbrengen, check dan eerst even bij mij. Dan kan ik zeggen waar ik naar ga kijken en wat je dus zeker niet moet opzetten voor een onbezorgd tv-avondje.

An outrage

Vraag je je wel eens af, “wie kijkt er in godsnaam naar de seriesÂ (NYPD Blue, E R, …) die VTM (of Nederland 1 of …) zo rond middernacht op het scherm projecteert?” Wel, ik ben zo iemand. En mijn soort wordt niet verwend. Zo’n half uurtje geleden zat ik rustigjes de reclame te doorstaan, wachtend op het derde en laatste deel van ER. Het reclameblok sluit af met een voorstukje van ‘De wet volgens Milo’ en dan komt die overgang waar de titel wegfadet en het programma opnieuw begint. Alleen fadet die titel niet en begint het programma niet. Ongeveer tien minuten siert het volgende beeld mijn scherm:

Storing VTM

En plots gebeurt er weer iets. Eventjes flasht een blauw scherm (bluescreens and IT, not a good combination) voorbij en dan volgt … de aftiteling van ER. Waarna een of andere belspeldel mijn beeld komt vervuilen met de woorden “welkom VTM-kijkers”. Gelukkig voegt ze er niet aan toe “ik hoop dat u genoten heeft van ER”, anders had ze nen toek op haar bakkes vastgehad. Door den tv ja, ze zou het wel gevoeld hebben. Wat er in het derde deel van ER gebeurde? Ik heb er het raden naar, net alsÂ mijn duizenden lotgenoten. Dat zeÂ zaterdagnacht maar uitgebreid en persoonlijk excuses overmaken, om dan te beginnen met het derde deel van deze abrupt afgebroken aflevering uit te zenden, voor de episode van zaterdag op ons wordt losgelaten.

Je zou bijna denken dat ook VTM het digitale tijdperk is ingestapt, maar een betrouwbare bron (die ik niet moet vrijgeven; brongeheim, aha!) valt dat plezier ons pas binnen een goeie drie maanden in de schoot. I can hardly wait.

(Voor zij die het niet zouden doorhebben, it’s a little tongue-in-cheek)

zucht

Stom, stupido, estÃºpido, stupid, stupide,Â dumm, een ander woord heb ik er niet voor eigenlijk. ‘Onbegrijpelijk’, misschien ook wel. Als je het nieuws gezien hebt, weet je wel wat – of beter wie – het onderwerp van deze post is: Vino.

Ik kan er echt niet bij Alexandre. Je weet dat je gecontroleerd wordt als je in de top drie eindigt van een rit. De kans dat je – ook zonder valsspelen – in die top drie eindigt is groot. De gepatenteerde tijdrijders aanwezig in de Tour zijn op twee vingers te tellen: Fabian Cancellara (gevallen en pas 107de) en David Millar (uit vorm en 20ste). Door die klim had je sowieso een goeie kans om hen het vuur aan de schenen te leggen. Verder zijn er enkel je ploegmaat Andreas KlÃ¶den, proloogspecialist Bradley Wiggins en kuitenbijtertje Cadel Evans die ik een min of meer realistische kans toedichtte om voor jou te eindigen in deze tijdrit. Je had zelf toch wel kunnen voorspellen dat je die top drie zou halen?

Waarom dopeer je je dan? En dan nog met zoiets eenvoudig opspoorbaar als bloeddoping – hÃ©t modeproduct – met het bloed van iemand anders? Wees dan op z’n minst zo slim om het met een geprepareerd zakje eigen bloed te doen, want dat, beste Alexandre, is niet op te sporen. Het is al net zo stom als wat een zekere Floyd Landis deed, op een dag na exact een jaar geleden. Je kan dus niet zeggen dat je niet gewaarschuwd was.

Je rijdt in een Tour die je niet meer kan winnen. Dat je nooit de Tour zou winnen, is iets dat ik al langer dacht. Die steile cols doen je namelijk elke keer weer de das om. Maar dat is het punt niet. Je kan deze Tour niet meer winnen omdat je gevallen bent in de vijfde rit en je met dertig hechtingen – vijftien in elke knie – rondrijdt. Dat je zelfs nog maar de mentale wil hebt om door te rijden verdient respect. De commentators, de analysten, je collega’s en vooral het publiek bewonderen je omdat je – ondanks de tegenslag – niet opgeeft. Kan je het daar dan niet voor doen? Is dat niet genoeg?

Het excuus dat je voorlopig te berde brengt, pardon my French, suckt. “De abnormale waarden in mijn bloed komen voort uit die val en de behandeling die ik daarvoor heb moeten ondergaan.” Doe me een lol seg. Be a man and admit it.

Jij was een van de renners waarvan ik nog durfde geloven dat je clean reed. Nu toch. Dat verleden bij Telekom en het Liberty Seguros van Manolo Saiz maakte je sowieso wel enigszins verdacht na de beerputten die daar geopend zijn. Ook al heb je dit gedaan, ook al is het stom en onvergeeflijk, ik ga je missen in het peloton.

Binnenkort ben je 34. Er staat je een schorsing van twee jaar te wachten en door het antidopingcharter dat je – verplicht – ondertekende, kan de ProTour je ook nog twee jaar verbieden om voor een van hun ploegen te rijden. Het zou me niet verbazen dat je na je schorsing – de keikop zijnde die je bent – binnen twee jaar nog een comeback waagt als 36-jarige. Ook al is het dan bij een continentale ploeg en zal de Tour je waarschijnlijk nooit meer op zijn parcours toelaten.

Je was een coureur die er voor ging. Je deinsde er niet voor terug om in de aanval te trekken als niemand anders het durfde. Je slaagde er zelfs in om op de Champs-ElysÃ©es te winnen twee jaar geleden – daar waar enkel de sprinters als eerste over de meet komen – en daardoor nog een plekje in het klassement te winnen.

Ik ben zeker dat ik niet de enige ben die je hoog op zijn lijstje van favoriete renners had staan, en eigenlijk, wel ja, eigenlijk sta je daar nu nog. Al wil ik dat op dit moment liever niet toegeven, because I’m pissed at you.

P.S. Ik ga er gemakkelijkheidshalve van uit dat de aantijgingen kloppen, ook al is er nog geen resultaat van het B-staal. Het collectieve vertrek van Astana lijkt me voldoende als schuldbetekenis.