dat is het geluid dat hier zowat de hele dag te horen was. Drie wasmachines en evenveel droogkasten later ben ik het wel lichtjes beu gehoord. Maar kom, we kunnen er weer een tijdje tegen, alle was is nu verdwenen. Nu ja, verdwenen. Een deel hangt nog op alle mogelijke plekjes in mijn kamer te drogen.

Eigenlijk is dat niet het onderwerp van deze post, die eer is weggelegd voor het weer. Al vier dagen op rij is het hier staalblauwe hemel en is er geen druppeltje regen gevallen. Voor deze tijd van het jaar zijn het hier tropische temperaturen van 16 graden en meer. En op donderdag na blijft het zo de heeeele week. Wie had kunnen denken dat ik hier half oktober nog zonder problemen in mijn trui kon rondlopen?

De Engelsen zelf weten ook niet waar ze het hebben. Nadat we vorige maand al de warmste september hadden, de voorbije zomer de warmste ooit was en de maand juli de warmste maand ooit sinds de metingen (ergens in de jaren 1600), lijkt ook oktober goed op weg om alle records te breken. En wie ben ik om daar iets op tegen te hebben?

Een paar dagen geleden trouwens voor het eerst in contact gekomen met iemand uit Noord-Ierland. A day to remember. Het meisje in kwestie had namelijk een afwijking, f*ckitis. Ze heeft op die hele avond maximum drie zinnen geproduceerd waar geen f*ck of f*ckin in voorkwam. Bestond een zin uit twee woorden, dan was een van de twee f*ck. Vanaf de zin meer dan vijf woorden telde, kwam het er minstens twee keer in voor. Ergens was dat wel goed trouwens, zo verstond ik toch zeker de helft van de woorden die ze in haar sappige Noord-Ierse dialect uitbraakte.