Ach, op hostel zitten is nog niet eens zo erg, het is zelfs best leuk eigenlijk, maar een eigen kot zou toch nog veel leuker zijn. Ik zit op een kamer van zes personen, dus van privacy is er geen sprake. De eerste dag bestond mijn gezelschap uit vier Brazilianen, waaronder een moeder en zoon, twee op zichzelf en een Chinese. De tweede dag was er een Braziliaan vertrokken, en een Amerikaan van Washington in de plaats gekomen. Gisteren waren de Amerikaan en Chinese weg en geloof het of niet, maar er kwam … een Braziliaans koppel in de plaats. Degene die goed gevolgd hebben, tellen nu vijf Brazilianen op mijn kamertje van zes. Mijn Portugees is er in elk geval op vooruit gegaan.

Vermits het weekend volledig volgeboekt was, stond ik voor de komende dagen op de reservelijst. Gelukkig heeft er iemand afgezegd en heb ik dus toch een niet-kartonnen slaapplaats. Ik moest natuurlijk wel van kamer veranderen en nu bestaat mijn gezelschap uit vijf Amerikanen, dus ik kan tenminste de conversatie fatsoenlijk volgen.

En de kotqueeste? That neverending story continues …