Category: People

*zucht*

Stom, stupido, estúpido, stupid, stupide, dumm, een ander woord heb ik er niet voor eigenlijk. ‘Onbegrijpelijk’, misschien ook wel. Als je het nieuws gezien hebt, weet je wel wat – of beter wie – het onderwerp van deze post is: Vino.

Ik kan er echt niet bij Alexandre. Je weet dat je gecontroleerd wordt als je in de top drie eindigt van een rit. De kans dat je – ook zonder valsspelen – in die top drie eindigt is groot. De gepatenteerde tijdrijders aanwezig in de Tour zijn op twee vingers te tellen: Fabian Cancellara (gevallen en pas 107de) en David Millar (uit vorm en 20ste). Door die klim had je sowieso een goeie kans om hen het vuur aan de schenen te leggen. Verder zijn er enkel je ploegmaat Andreas Klöden, proloogspecialist Bradley Wiggins en kuitenbijtertje Cadel Evans die ik een min of meer realistische kans toedichtte om voor jou te eindigen in deze tijdrit. Je had zelf toch wel kunnen voorspellen dat je die top drie zou halen?

Waarom dopeer je je dan? En dan nog met zoiets eenvoudig opspoorbaar als bloeddoping – hét modeproduct – met het bloed van iemand anders? Wees dan op z’n minst zo slim om het met een geprepareerd zakje eigen bloed te doen, want dat, beste Alexandre, is niet op te sporen. Het is al net zo stom als wat een zekere Floyd Landis deed, op een dag na exact een jaar geleden. Je kan dus niet zeggen dat je niet gewaarschuwd was.

Je rijdt in een Tour die je niet meer kan winnen. Dat je nooit de Tour zou winnen, is iets dat ik al langer dacht. Die steile cols doen je namelijk elke keer weer de das om. Maar dat is het punt niet. Je kan deze Tour niet meer winnen omdat je gevallen bent in de vijfde rit en je met dertig hechtingen – vijftien in elke knie – rondrijdt. Dat je zelfs nog maar de mentale wil hebt om door te rijden verdient respect. De commentators, de analysten, je collega’s en vooral het publiek bewonderen je omdat je – ondanks de tegenslag – niet opgeeft. Kan je het daar dan niet voor doen? Is dat niet genoeg?

Alexandre Vinokourov (foto Kelly Steenlandt)
© Kelly Steenlandt

Het excuus dat je voorlopig te berde brengt, pardon my French, suckt. “De abnormale waarden in mijn bloed komen voort uit die val en de behandeling die ik daarvoor heb moeten ondergaan.” Doe me een lol seg. Be a man and admit it.

Jij was een van de renners waarvan ik nog durfde geloven dat je clean reed. Nu toch. Dat verleden bij Telekom en het Liberty Seguros van Manolo Saiz maakte je sowieso wel enigszins verdacht na de beerputten die daar geopend zijn. Ook al heb je dit gedaan, ook al is het stom en onvergeeflijk, ik ga je missen in het peloton.

Binnenkort ben je 34. Er staat je een schorsing van twee jaar te wachten en door het antidopingcharter dat je – verplicht – ondertekende, kan de ProTour je ook nog twee jaar verbieden om voor een van hun ploegen te rijden. Het zou me niet verbazen dat je na je schorsing – de keikop zijnde die je bent – binnen twee jaar nog een comeback waagt als 36-jarige. Ook al is het dan bij een continentale ploeg en zal de Tour je waarschijnlijk nooit meer op zijn parcours toelaten.

Je was een coureur die er voor ging. Je deinsde er niet voor terug om in de aanval te trekken als niemand anders het durfde. Je slaagde er zelfs in om op de Champs-Elysées te winnen twee jaar geleden – daar waar enkel de sprinters als eerste over de meet komen – en daardoor nog een plekje in het klassement te winnen.

Ik ben zeker dat ik niet de enige ben die je hoog op zijn lijstje van favoriete renners had staan, en eigenlijk, wel ja, eigenlijk sta je daar nu nog. Al wil ik dat op dit moment liever niet toegeven, because I’m pissed at you.

P.S. Ik ga er gemakkelijkheidshalve van uit dat de aantijgingen kloppen, ook al is er nog geen resultaat van het B-staal. Het collectieve vertrek van Astana lijkt me voldoende als schuldbetekenis.

NBA-refs

Weinig kans dat veel van mijn lezers hier in geïnteresseerd zijn, maar kom. Door wat opzoekingen te doen in verband met het schandaal rond Tim Donaghy viel me iets op, waar ik me al eerder vragen bij gesteld had. Hoe lang mag een NBA-scheidsrechter NBA-scheidsrechter blijven?

In het Europese voetbal vliegen arbiters op hun 45 verplicht met pensioen. Dat is aan de vroege kant vind ik persoonlijk, want er zijn nog heel wat fluitenisten die langer zouden kunnen doorgaan. Zolang ze de conditionele testen doorstaan, hoeft er voor mij zelf niet eens een vaste leeftijdsgrens te zijn.

Alhoewel. Als die er niet is, krijg je extreme gevallen. Jack Nies staat op het punt om zeventig (70) jaar te worden en hij fluit nog in de NBA. A bridge too far, als je het mij vraagt.

Niet zo ver achter Nies, komt Dick Bavetta als tweede oudste referee. Met alle respect, maar Dickie Dick zou niet meer als scheidsrechter op een basketbalveld mogen verschijnen. Als je over 3,5 lengtes van een basketbalveld zelfs niet sneller kan lopen dan een veel te zware, compleet uit conditie zijnde Charles Barkley, dan heb je niets meer te zoeken op de velden tussen 20-jarige kerels, die stuk voor stuk uitmuntende atleten zijn. Wat bazelt Ive hier nu allemaal, denk je? Bekijk het filmpje: Dick Bavetta vs Charles Barkley. Merk ook de bloedende knie van Bavetta bij het post-run interview.

En completely unrelated: mag ik iedereen Bill Simmons aanraden als (NBA-)columnist? The Sports Guy schrijft aangenaam en vooral, hij heeft inzicht in het spelletje en nog belangrijker, hij snapt het hele circus, ziet de tekortkomingen en durft daar ook kritiek op geven.

Medieval

Sommige mensen zijn toch een beetje gek he.

Ridders die terugkeren van een middeleeuws slagveld

Middeleeuwse ridder op de terugtocht van het slagveld Middeleeuwse ridder die zich van zijn harnas ontdoet

Een middeleeuwse familie

Toffe marchandies hadden ze daar wel. Al lijkt mij echt werkende kruisbogen in een tentje verkopen toch lichtjes illegaal.

I challenge thee

Uitdaging aan mijn medestudenten, al mogen de andere lezers er zich ook aan wagen.

Volgende zin stond als ‘p.s.’ in de uitnodiging voor de Bijzondere Algemene Vergadering van het complex waar wij twee garages hebben. Wie slaagt erin om hier een (of meerdere) normale en begrijpbare Nederlandse zin(nen) van te maken?

Nieuwe datum gezien de 3e. mei slechts twee eigenaars aanwezig waren en een volmacht, en als zodanig er niet voldoende kwotiteiten aanwezig  waren voor een beslissing te nemen, daar ik de aangetekende brieven voor uitnodiging als proef niet heb uitgenodigd, met de bedoeling van kosten te besparen . SPIJTIG.

Veel succes.

Baantjer

Iemand z’n gsm gaat af op de trein.

Ik herken meteen het deuntje: de begingeneriek van Baantjer.

De eigenaar neemt op: "De Cock, met C – O – C – K".

Bijles

Vandaag op de terugweg naar huis met de trein op de bank achter mij: een uur aan een stuk uitleg over de nominatief, accusatief, genitief, ablatief, blablablatief, … door een kerel met een wel heel bekakt klinkend Nederlands. Bracht dat even herinneringen terug aan het middelbaar.

Wat heb ik zoal gedaan op de stage, ik zie net dat ik er eigenlijk nog niets over verteld heb. Vanaf de eerste dag hebben ze mij gewoon aan het werk gezet en zijn er ook artikeltjes verschenen in de krant. Dinsdag een achtergrondartikel over de groeihormonen in het wielerpeloton. De grootste moeilijkheid was eigenlijk iemand vinden die daar iets nuttig over kon zeggen, want de beoogde specialist bleek verschwünden. Uiteindelijk toch iemand gevonden, professor Frank Comhaire, die er veel over wist, maar als ik zijn uitleg gewoon had overgenomen, was het artikel waarschijnlijk in een medisch tijdschrift niet eens verschenen wegens "te technisch".

Donderdag hebben ze mij naar de persconferentie gestuurd van de Proximus Diamond Games in het Stadhuis van Antwerpen. Erg gezellig, al daagden de aangekondigde politici een half uur te laat op – Ludo Van Campenhout – of arriveerden ze pas bij de start van de walking dinner – Patrick Janssens – na de persconferentie. En achteraf kreeg iedereen nog een bobblehead van Kim Clijsters mee. Wat is zo’n bobblehead? Kijk hieronder.

Je haalt Kim er echt zo uit, vind je niet?

Gisteren trouwens twee uur staan bevriezen bij de training van onze nationale beloften voetbal, in Bolderberg of all places. Het meest onder de indruk waren ik en mijn collega van Ibrahim Maaroufi. Veruit de jongste van de hoop, maar nu al af en toe aan de slag in het eerste van het grote Internazionale. Crosses over de hele breedte van het veld elke keer op de strik van z’n medespeler, sterk in de duels, rustig aan de bal, inspelen met links en rechts, heel proper allemaal. En Jason Vandelannoite is een klein ventje, een halve kop kleiner dan mij en dat voor een centrale verdediger.

Vandaag was ik normaal naar de persconferentie meegegaan van de Tsjechen in de aanloop naar de oefenmatch tegen onze Rode Duivels, maar omdat er geen enkele speler aanwezig ging zijn, vond Marnik het de moeite niet om helemaal over en weer te gaan naar Brussel. En geef hem eens ongelijk.

Vandaag gezien

Ik sta voor het rode licht te wachten met mijn fiets.

Een jonge, allochtone moeder staat met haar vijfjarig zoontje en een kinderwagen aan het zebrapad, kijkend naar het groene voetgangerslicht.

De moeder blijft naar het groene licht kijken, maar blijft gewoon staan en maakt geen aanstalten om over te steken.

Het licht springt op rood, de moeder steekt over met haar twee kinderen.