Dat was het onderwerp waar Cosme Puerta – 49 jaar en al 26 jaar producer – ons de tweede week mee ging entertainen. Zijn introductie was origineel. Hij kwam een klein half uurtje te laat aan met als excuus: "Sorry, ik ben onderweg naar hier aangehouden door de politie." Oink? Who is this guy, some sort of serial killer? De verklaring bleek al bijna even erg: hij was gestopt omdat hij niet-handsfree aan het telefoneren was achter het stuur. Dat is blijkbaar nog niet zo lang verboden in Spanje en hij kreeg een standje dat naar eigen zeggen ruim een half uur duurde.

Van iemand die al 26 jaar in het vak zit, zou je verwachten dat hij weet hoe een video werkt of toch tenminste wat de problemen zouden kunnen zijn als hij het niet doet. Mja, niet dus. De eerste dag kreeg hij de video niet aan de praat, wat niet zo gek was want de scartkabel stak in de dvd-speler stak. De vierde dag lukte het hem weer niet, deze keer omdat de scartkabel niet in de tv stak.

Ach ja, wat hield die ‘audiovisual language’ zoal in? We keken filmpjes zoals The Andalusian Dog van Luis Buñuel en The Cabinet of Dr. Caligari van Robert Wiene (zie onder) en creaties van andere oude meesters zoals Alfred Hitchcock, Stanley Kubrick en Zbigniew waarikdeachternaamnietmeervanken. Kortom vanalles en nog wat dat niets met sport te maken had.

Cosme liet ons trouwens niet met rust na de les, want de eerste dag kregen we al meteen twee huiswerkjes. We moesten een camera-opstelling (hoeveel, waar plaatsen, welk type, welke shots, …) maken voor een sportmanifestatie – in mijn geval rugby – en een uiteenzetting houden van maximum 1 minuut over de Alonso-Hamilton-saga. Dat wou dus zeggen, voor de klas gaan staan en je uitleg doen, iets wat nog vaak zou terugkomen die week. En ook de tweede en derde dag konden we niet op onze lauweren rusten. We moesten een verhaal van 5 minuten over een persoonlijke sportgebeurtenis brengen – compleet met sequences en ideeën voor shots en beelden – en de camera-opstelling uittekenen van een scène van tien minuten uit The Wild Bunch. Daarna moesten we het persoonlijk verhaal van een klasgenootje herschrijven naar een filmpje van drie minuten en liet Cosme een gedicht voorlezen, waarbij we dan een fotoverhaal moesten bedenken van 3 tot 5 beelden.

Als afsluiter geef ik het verhaaltje mee dat ontsproot aan ons collectief brein dankzij ‘automatisch schrijven’. We begonnen met een zin en één voor één moesten we daar een zin aanbreien, met een bedenktijd van maximum een minuut. Het resultaat is, euh apart.

My attention was caught by something which was said at the entrance of the cafe. A man was shouting "money!" whilst clutching a copy of a magazine. I continued though, into the cafe for something to drink and eat. I’m thinking of taking one coke and a sandwich. But I haven’t got enough money, "I wish I could have the magazine …". But then I thought "That doesn’t make any sense." I started shivering and all of a sudden the room started to spin: "shit!". I knew I shouldn’t have skipped my breakfast. I went out. It was a close night with a full moon in a narrow street. That’s why I decided to go back in the bar. I went to the bathroom and dropped some acid. While out of the bathroom, I saw OJ Simpson coming in with Victoria Beckham in his arms. Only OJ came back to the bar from the bathroom …