Vandaag ging de zoektocht naar een kot verder, en met succes. Het eerste zag er best goed, mooie badkamer, keuken en living, maar de kamer was maximum 2,5m op 2,5m. Dat komt neer op een bed, een bureautje, een ladenkastje en een kastje en dan kan je er nog net zelf bij. Thanks, but no thanks.

Huis nummer twee was heel dichtbij, maar vijf minuutjes wandelen tot aan de campus. Het heet ‘The Cottage’ en zag er langs buiten schattig uit. Tof, tot ik de kamers zag. Mrs. Scott, een vrouw van rond de 70, gaf me heel enthousiast een rondleiding in haar stulpje en deed alsof Buckingham Palace er in het niets bij verviel. Als er iets voorbij z’n vervaldatum was, was het dit krot wel. In de eerste vrije kamer bladderde de verf van de muren, er lag een laag stof die zelfs voor de gemiddelde mijnwerker teveel zou zijn en er stond niet eens een bed. Vrije kamer twee was net iets beter, er stond wél een bed in namelijk. Verder was ze volgestouwd met zoveel rommel dat een doordeweeks containerpark er zou van blozen. Thanks, but no thanks².

Huizen nummer drie en vier werden al meteen teruggebracht tot huis nummer vier. In nummer drie zaten namelijk drie meisjes en die wilden enkel een vierde meisje opnemen in hun commune. A boy was out of the question. Maar vermits dit van dezelfde eigenaar was als nummer vier, had ik wel goede hoop. Net een nieuwe keuken en badkamer en verder een heel mooi huis. En voor een keer werd die hoop niet naar het land der fabelen verwezen toen ik het vierde huis zag. Een ruime kamer, living met tv’tje en internettoegang, grote keuken met wasmachine en droogkast en een nette badkamer. What more do you want? Niets natuurlijk, daarom heb ik het ook meteen ingepalmd.

De overenthousiaste, maar erg aangename landlord Mr. Priddle is me persoonlijk komen ophalen aan The Old Brewery en heeft me netjes aan zijn huis afgeleverd. 54 quid a week is de prijs voor dit alles, almost all inclusive. Per maand komt er zo’n 11 pond bij voor tv- en internetaansluiting. Ik deel het huis met twee Engelsen, Hannah en Tom. Twee post-graduates die een lerarenopleiding doen. Die laatste is trouwens de zoon van de kotbaas. Ik kan er dus van op aan dat als er iets stuk gaat, de reparatie snel genoeg zal gebeuren.

What does the room look like, I hear you screaming. Just look below, you impatient one.

Enkele foto’s van de rest van het huis volgen nog wel in de komende dagen.